Historia powstania Izby Katyńskiej w ZSO nr 7 w Katowicach jest związana z ogólnopolskimi obchodami 60 rocznicy zbrodni katyńskiej w 2000r.

Wtedy to został nawiązany kontakt z Katowicką Rodziną Katyńską, która przekazała naszej placówce pamiątki po swoich najbliższych. Wówczas też zrodził się pomysł utworzenia "małego szkolnego muzeum".

Uroczyste otwarcie Jzby Katyńskiej nastąpiło 25 maja 2001r. Oprócz zaproszonych gości udział wzięły także Rodziny Katyńskie z Zielonej Góry i Opola. Młodzież z Kółka Historycznego pod opieką mgr Haliny Pustuły - Wójciak opiekuje się Izbą i pomaga wzbogacać ekspozycję. Nasze "muzeum" jest otwarte dla całej społeczności szkolnej.

Uczniowie zwiedzając Izbę i uczestnicząc w zajęciach tam organizowanych, mogą wzbogacać wiedzę o tym okresie w naszej historii. Nasza Izba została wpisana do Ewidencji Miejsc Pamięci woj. śląskiego pod nr. 15/294 rodzaj U (Upamiętnienie)

Krótka Historia

Katyń – miejscowość w Rosji, 18 km na zachód od Smoleńska, nad Dnieprem.

W pobliskim lesie zwanym Lasem katyńskim, w uroczysku Kozie Góry (w Polsce zwane Kosogory, prawdopodobnie na postawie zniekształconej fonetycznie przez Niemców rosyjskiej nazwy), leżącym na terenach NKWD, od lat 30. XX wieku dokonywano masowych mordów na ofiarach czystek politycznych Stalina, w tym również zbrodni katyńskiej na internowanych polskich oficerach. Miejsce zbrodni leży znacznie bliżej osady Gniezdowo niż Katynia.

Na wschód od Katynia, w pobliżu Gniezdowa, na odcinku 5 km na prawym brzegu Dniepru znajduje się pas kilku tysięcy kurhanów oraz dwa grodziszcza. Kurhany i grodziszcze datowane są na IX - X w. n.e.

Zbrodnia katyńska – w Polsce określenie równoznaczne ze słowem Katyń i las katyński – wymordowanie na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. przez NKWD na wiosnę tego roku przetrzymywanych w obozach na terytorium ZSRR prawie 19 000 jeńców wojennych – polskich oficerów – w tym pochodzących z rezerwy. Według szacunków historyków stanowiło to połowę korpusu oficerów Wojska Polskiego, stanowiącą jak to określił np. dr Andrzej Kunert elitę narodu i kwiat kultury polskiej. Ofiary dokonanej zbrodni były pogrzebane w zbiorowych mogiłach – w Katyniu pod Smoleńskiem, Miednoje koło Tweru i Piatichatkach na przedmieściu Charkowa. Zbrodnia była przeprowadzona w ścisłej tajemnicy, ale już w 1943 r. ujawniono zbiorowe groby w Katyniu (na Smoleńszczyźnie – terenie przejściowo okupowanym przez III Rzeszę Niemiecką), co dało początek wyżej wymienionemu terminowi. Obecnie określa on również wymordowanie ponad 7000 osób przetrzymywanych w więzieniach zachodniej Białorusi i zachodniej Ukrainy, nie mających statusu jeńca, choć było wśród nich ok. 1000 polskich oficerów. Zbrodnia, ze względu na jej ideologiczne umotywowanie względami klasowymi, a faktycznie narodowymi, oraz masowość, jest według opinii Instytutu Pamięci Narodowej uważana za ludobójstwo (zbrodnię przeciwko ludzkości) – co jednocześnie jest odrzucane przez Rosję. Jest to powodowane obawami, że spowodowałoby to żądanie odszkodowań dla rodzin ofiar oraz tym, że w przypadku ludobójstwa nie można by było sprawców zbrodni objąć przedawnieniem.

Dane liczbowe tutaj i dalej są przytaczane głównie na podstawie publikacji Ośrodka KARTA Indeks represjonowanych wydanej w 2002 r. pod redakcją profesorów St. Ciesielskiego, W. Materskiego i A. Paczkowskiego – dane z tej publikacji różnią się od podawanych w innych publikacjach.