Schodzą górnicy pod ziemię

W ciemność daleką od słonka. 

Wychodzi im tu naprzeciw 

Święta Barbara, patronka. 

Płomień chybocze się w lampach, 

Na czarnej ścianie drżą cienie. 

- Szczęść Boże – słychać głos Świętej. 

Serdeczne to pozdrowienie. 

- Szczęść Boże – górnicy chórem

odrzekną swojej patronce. 

I jasno w czarnej kopalni, 

Jak gdyby wzeszło tu słońce. 

Barbaro, patronką górników naszych bądź 

Tak do Ciebie woła cały Śląsk. 

Barbaro patronko my zawierzamy Ci 

Byś strzegła od złego górniczy stan.